«Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται»

Θα υποστήριζε κάποιος, ότι στο σύνολο της Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου, η δεσπόζουσα παράμετρος, είναι  η εικόνα. Και πράγματι, μέσα από τις ιστορίες, που διαχρονικά ξεδιπλώθηκαν στη μεγάλη οθόνη, το κοινό διασκέδασε, συγκινήθηκε, προβληματίστηκε και μαγεύτηκε από τη δύναμή της…

Ασφαλώς και δεν διαφωνούμε, εφόσον η 7η Τέχνη, έχει στέψει βασίλισσα την εικόνα, η οποία μεταφράζεται με χίλιες λέξεις.

Ναι, με λέξεις, αλλά.... με πόσους αριθμούς;

Ο σοφός της αρχαιότητας και μαθηματικός Πυθαγόρας, ‘ασφάλισε’ πρώτος τη σημασία των αριθμών στη ζωή μας, δηλώνοντας ότι «τα πάντα γίνονται με αριθμούς». Και η στατιστική επιστήμη, έρχεται να το επιβεβαιώσει.

Αυτός ο κλάδος των εφαρμοσμένων μαθηματικών εξηγεί τη γνώση, χρησιμοποιώντας εμπειρικά δεδομένα. Η απροσδιοριστία και αυτό που νομίζουμε τυχαίο –αλλά δεν είναι- ορίζονται στο πλαίσιο της θεωρίας των πιθανοτήτων.

Πολλοί, εργάστηκαν χρόνια για να καταθέσουν σε ταινίες μικρού ή μεγάλου μήκους, ένα κομμάτι από την ψυχή, τη σκέψη ή τη γνώση τους. Και πέρασαν στα αρχεία ως ονόματα, αλλά και ως αριθμητικές παραστάσεις. Πόσοι ηθοποιοί εμφανίζονται για ακόμα μια φορά σε κάποιο ρόλο; Πόσοι σκηνοθέτες γυρίζουν και πάλι ταινία; Και πόσα πρωτότυπα μουσικά ακούσματα χάρισαν οι ταινίες;

Σε αυτά τα απλά ερωτήματα-παραδείγματα, αλλά και σε πιο σύνθετα, έρχεται να απαντήσει η στατιστική και να δικαιώσει τον Πυθαγόρα, που εκτός από μαθηματικός ήταν και μουσικός. Άρα, διέκρινε τη γοητεία, ίσως και τη μουσικότητα, στον τρόπο που ξετυλίγονται οι καμπύλες και που ολοκληρώνονται οι κύκλοι, εσωκλείοντας μέσα σε κάθε έναν από αυτούς, κάθε νέο δεδομένο.

Κι αν αδυνατούμε να μετρήσουμε την έμπνευση και να τοποθετήσουμε, σε κάποιο στατιστικό πίνακα, τη χαρά της δημιουργίας, ως μαθηματική παράσταση, αναμφίβολα πλέον ξέρουμε, πως ναι μεν η εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, απεικονίζεται δε, με άπειρους αριθμούς.

Φεστιβάλ, ταινίες, κινηματογραφικοί όροι, πρόσωπα, γειτονικές έννοιες, δεδομένες και συνδεδεμένες μεταξύ τους, σε όλα τα επίπεδα επικοινωνίας στην καθομιλουμένη γλώσσα. Από τα πρώιμα, ακόμη στάδια, της εξελικτικής πορείας του κινηματογράφου, ως η απόλυτη συλλογική τέχνη, οι όροι αυτοί δεν απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς οι κώδικες στοχεύουν διαχρονικά, απευθείας στις γνωσιακές βάσεις δεδομένων, τις καταγεγραμμένες στο ανθρώπινο σύστημα και εύκολα προσβάσιμες σε πρώτο επίπεδο αναζήτησης.

Σε χώρους μαζικής παρουσίασης ταινιών, όπως π.χ. ένα Φεστιβάλ, η συμμετοχική διαδικασία του θεατή, αμέσως μετά την έξοδο από τη σκοτεινή αίθουσα, συνήθως εξαντλείται στο δίλημμα «μου άρεσε η ταινία ή όχι». Ανεξάρτητα με την απάντηση, το ταξίδι της ταινίας σε προσωπικό, εσωτερικό επίπεδο δράσης, μπορεί να διαρκέσει από μερικά λεπτά έως –ίσως- μερικές ώρες…

Η έρευνα, όμως, και στη συνέχεια η μελέτη της αλήθειας των αριθμών, είτε αυτές αφορούν σε συγκριτικό επίπεδο, είτε σε μια απλή καταγραφική διαδικασία, σ’ ένα χώρο μαζικής εκπομπής οπτικοακουστικών συναισθημάτων, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Τα αποτελέσματα της εικόνας του συνολικού όγκου σε μια κινηματογραφική ιστορική καταγραφή, ανάμεσα στην απόσταση που υπάρχει μεταξύ συναισθηματικής και μαθηματικής προσέγγισης, μερικές φορές αποδεικνύονται ανατρεπτικά, αναφορικά με την πρώτη εικόνα.

Οι αριθμοί, ως αυτόνομες προσωπικότητες ενός στεγανού, κλειστού κυκλώματος επικοινωνίας, από πάντα και για πάντα, θα διεκδικούν υψηλό μερίδιο ευθύνης, στη συμμετοχή τέτοιου είδους αποτελεσμάτων.

Μελετήστε τα δικά μας αποτελέσματα και αν σας ενδιαφέρει κάτι περισσότερο, από αυτά που έχουμε ήδη δημοσιεύσει σε αυτήν τη σελίδα, επικοινωνήστε μαζί μας, πατώντας εδώ, ώστε να το δημιουργήσουμε, εμείς για εσάς…